گفتگوی بدیعی و باقری و دو راهه ای در جاده

یک صحنه از "طعم گیلاس" : آقای باقری داره برای آقای بدیعی سخنرانی میکنه و لی دیده نمیشه. دوربین فقط ماشین در حال حرکت را نشان میده. ماشین سر دو راهه می رسه. بدیعی میگه "من این راه رو نمیشناسم" بدیعی میگه " من می شناسم. طولانی تره ولی قشنگ تره". 

به نظر من سمبلیک است. بدیعی راهی رو که میشناسه و کوتاه تره خودکشی است ولی باقری راه طولانی تر را می شناسه و اون راه زندگیه که طولانی تره و قشنگ تره.