خاطرات کهکشانی

گفت اسم فلانی پدرام پاک سرشت است. «خاطرات, کهکشانی,» به قول اسماعیل فصیح مرحوم مرا برد به یاد کتاب «طلا در مس» رضا براهنی که شعر معاصر را به نقد کشیده بود. و من هیچ وقت از رضا براهنی خوشم نیامده. آن از حرفهایش در مقاله تایم در باره Torture در زمان شاه و یک بار هم به سهراب سپهری عزیز گفته بود «بچه بودایی برج عاج نشین». باری یاد یک شعر از همین آقای رضا براهنی افتادم که شعر همه را نقد میکرد. و آن شعر این بود: "پرنده پر زد و با پر زدن تمامت خود را پراند در پرواز". شعری پر از «پ». درست مثل اسم این همکارم!