تکه ای از کتاب "چگونه اروین یالوم شدم؟"

آقای یالوم در صفحه 360 کتاب مطلبی از شوپنهاور نقل میکنه که جالبه:

"انسان هیچ گاه به خوشبختی نمی رسد ولی تمام عمرش را صرف پرداختن به کاری میکند که به نظرش با آن کار به خوشبختی می رسد. به ندرت بشر به اهدافش می رسد و اگر هم برسد، باز هم ناامید و مایوس است. اکثر انسانها در پایان خط کشتی شکستگانی هستند که بدون دکل و بادبان به ساحل برمیگردند و آنجا به این فکر میکنند که آیا خوشبخت بوده  اند یا بدبخت و تیره روز. چون زندگی چیزی جز لحظه هایی که ناپدید میشوند، نیست و حالا همه چیز به پایان رسیده است."   شوپنهاور در بیهودگی هستی

البته خیلی نیهیلیستی است ولی آدم احساس میکنه به مقدار زیادی راست میگه!